De Jordaan verandert met de jaren

Sinds de zestiger jaren verandert de Jordaan drastisch. Eind 1960 wil de gemeente Amsterdam de Jordaan helemaal platgooien en volbouwen met nieuwbouw. Dit wordt met veel moeite tegengehouden en vanaf 1972 zijn dan ook de Jordaanse karakteristieke straatjes behouden.

De Jordanezen vertrokken eind zeventiger jaren massaal naar hun droomwoningen in Almere en Purmerend. Voor hen in de plaats kwamen in de zestiger- en zeventiger jaren studenten, artiesten en kunstenaars, vervolgens kwamen in de tachtiger jaren vanuit het hele land krakers, die moesten wijken voor yuppies en mensen met geld. Die mensen met geld, vaak de hippies of krakers van weleer, verbouwden de oude krotwoningen tot luxe appartementen. Stallen en werkplaatsen werden verbouwd tot ateliers.

Eind 70-er jaren koos Amsterdam voor een koersverandering. In het college van 1978 zou Jan Schaefer de woningbouw weer op gang brengen en Michael van der Vlis zou er de terreinen voor leveren.

In de tachtiger jaren waren er architecten die de gaten in de Jordaan opvulden met moderne panden. Het betrof vaak lelijke betonblokken. Met behulp van monumentenzorg wordt nu iets voorzichtiger omgesprongen met het typische karakter van de Jordaan.

De nieuwbouw is wel van meer gemakken voorzien dan de oorspronkelijke oudbouw. Familie Jongbloed had in het verre verleden, ver voor de zeventiger jaren, in het hoekpand waar nu de snoepwinkel zit een kapsalon. Toen was het in de Jordaan nog gebruikelijk dat men op de gemeenschappelijke gang naar de WC ging, de wekeleijkse douche nam in het Marnixbad, en in de buitenlucht van gemeenschappelijke gootstenen gebruikmaakte.